استدلالی علیه “اخلاق قایق نجات” اخلاق زیستی معاصر که پزشکی را به عنوان یک کالا به جای تقلید از مراقبت و پرورش می بیند.
اخلاق زیستی در دهه 1960 از این اعتقاد پدیدار شد که پزشکان و محققان نیاز به راهنمایی فیلسوفان در برخورد با مسائل ناشی از پیشرفت های تکنولوژیکی در پزشکی دارند. این به عنوان پاسخی به پدرگرایی ادراک شده پزشکان که بهترین اخلاق پزشکی سنتی را می شناسد، شکوفا شد و امروزه نقش مهمی در سیاست های بهداشتی و تصمیم گیری های درمانی ایفا می کند. اخلاق زیستی مدعی ارائه مجموعه ای از دستورالعمل های قابل اجرا و پذیرفته شده جهانی است که موقعیت های پیچیده را ساده می کند. تام کخ در کتاب خود دزدان فضیلت ادعا می کند که اخلاق زیستی نتوانسته است به وعده های خود عمل کند. در عوض، او استدلال میکند که اخلاق زیستی دیدگاهی از پزشکی را به عنوان کالایی که تحویل آن نه به مراقبت، بلکه به کارایی اقتصادی بستگی دارد، ترویج کرده است.
کوخ در قلب اخلاق زیستی نوشت، «اخلاق قایق نجات» که بر این باور است که «کمبود» منابع پزشکی یک وضعیت طبیعی است و نه نتیجه انتخابهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی گذشته. ایده کمبود طبیعی که مستلزم مرتبسازی اخلاقی است، نشاندهنده تغییر تمرکز اخلاقی از مراقبت از بیمار و مسئولیتپذیری پزشک به مسئولیتپذیری نئولیبرالی و ترویج تحقیق به عنوان خیر اصلی است.
راه حل شکست اخلاق زیستی مجموعه جدیدی از اصول ساده انگارانه نیست. کخ راه را برای تغییر اخلاق پزشکی که انسانی، مسئولیت پذیر و قابل دفاع است، نشان می دهد.