در سال 1951، زمانی که سازمان بهداشت جهانی اولین مجموعه مقررات الزام آور قانونی را با هدف جلوگیری از گسترش بین المللی بیماری صادر کرد، مردم با کشتی به خارج از کشور سفر می کردند و اخبار از طریق تلگرام مخابره می شد.
از آن زمان تاکنون جهان به طرز چشمگیری تغییر کرده است. اکنون روزانه تا سه میلیون نفر از طریق هوا به شهر، کشور یا قاره ای دیگر سفر می کنند. روزانه میلیون ها تن کالا از طریق هوا، زمین و دریا به سراسر جهان ارسال می شود. هر روز، جابجایی مداوم افراد و محصولات، پتانسیل شیوع بیماری های بسیار مسری و سایر خطرات را با سرعت بیشتری نسبت به هر زمان دیگری در تاریخ به همراه دارد. یک بحران ناگهانی بهداشتی در یک بخش از جهان اکنون چند ساعت تا تبدیل شدن به یک اورژانس بهداشت عمومی در نقطه دیگر فاصله دارد. در پنج سال گذشته، سازمان بهداشت جهانی بیش از 1100 رویداد همه گیر را تأیید کرده است. در میان آنها یک بیماری مرگبار جدید، سارس – سندرم حاد تنفسی شدید – وجود داشت که در سال 2003 یک هشدار بین المللی را برانگیخت. امروز، تهدید واقعی و مداوم یک بیماری همه گیر آنفولانزای انسانی وجود دارد که می تواند پیامدهای انسانی و اقتصادی وخیم تری داشته باشد.
گزارش بهداشت جهانی در سال 2007 به بحث در مورد این چالشها و سایر چالشهای کنونی برای امنیت بهداشت جهانی میپردازد و میپرسد: چگونه میتوان به آینده امنتری دست یافت؟ این به پتانسیل ابزارهای جدید برای دفاع دسته جمعی، به ویژه مقررات بین المللی بهداشت تجدید نظر شده (2005) که در سال جاری لازم الاجرا شد، نگاه می کند. این برنامه برای به حداکثر رساندن امنیت در برابر گسترش بینالمللی بیماری طراحی شده است و برای پوشش هر شرایط اضطراری با پیامدهای بهداشتی بینالمللی، از جمله بلایای طبیعی و رویدادهای شیمیایی یا رادیولوژیکی یا هستهای، خواه تصادفی یا عمدی، گسترش یافته است. به طور قابل توجهی، مقررات بازنگری شده از تمرکز بر موانع غیرفعال در فرودگاه ها، بنادر و مرزها به یک استراتژی مدیریت ریسک فعال – شناسایی زودهنگام یک رویداد و توقف آن در منبع آن – قبل از اینکه فرصتی برای تبدیل شدن به یک تهدید بین المللی پیدا کند، فاصله می گیرد.
در حالی که خطرات حاد سلامتی می تواند به سرعت گسترش یابد و اتفاق بیفتد، امروزه هیچ چیز سریعتر از اطلاعات حرکت نمی کند. کشورهایی که به طور فزایندهای به ارتباطات پیشرفته مجهز شدهاند و از طریق شبکههای بینالمللی، فناوری، تخصص و تعهدات قانونی حمایت میشوند، میتوانند فوراً و به طور جمعی در مورد فوریتهای بهداشتی در منبع خود اقدام کنند و از گسترش آن جلوگیری کنند.
چشم انداز آینده ای امن تر در دسترس است. این یک آرزوی جمعی و یک مسئولیت مشترک است. با گسترش علل و پیامدهای فوریت های بهداشتی، تعداد بازیکنانی که در دستور کار امنیتی سهیم هستند نیز افزایش می یابد. گزارش بهداشت جهانی 2007 برای همه آنها و برای همه کسانی است که برای سلامت عمومی ارزش قائل هستند.