چگونه پوکی استخوان از یک روند عادی پیری به یک بیماری تغییر کرده است.
در اواسط قرن بیستم، پزشکان معدودی می توانستند پیش بینی کنند که دسته بندی تشخیصی نوین پوکی استخوان شامل میلیون ها آمریکایی می شود که بیشتر آنها زنان مسن هستند. قبل از جنگ جهانی دوم، نگرشهای عمومی بر این باور بودند که کاهش سلامت جسمی و روانی سالمندان قابل پیشگیری و برگشت نیست و سالمندان سهم کمی داشتند. علاوه بر این، فرآیندهای فیزیولوژیکی که بر سلامت استخوان تأثیر میگذارند مبهم باقی ماندهاند. در استخوان های پیری، جرالد ان. گروه تحقیقی تاریخی در مورد اینکه چگونه این جنبه از پیری به عنوان یک بیماری دیده می شود، انجام می دهد.
در طول دهههای 1950 و 1960، از آنجایی که افراد بیشتری تا 65 سال عمر میکردند، سالمندان به عنوان گروهی خودآگاه با علایق متمایز ظاهر شدند و مفهوم تحقیرآمیز پیری را رد کردند. اما آنها نیازهای فوری بهداشتی داشتند و پیشگیری از کاهش سن به طور یکسان مورد توجه محققان و پزشکان قرار گرفته است.
در تجزیه و تحلیل اینکه چگونه پیری طبیعی استخوان ها به یک تشخیص پزشکی تبدیل می شود که نیاز به درمان دارد، مورخ پزشکی، گراب، تحولات علم پزشکی و همچنین تغییرات اجتماعی، فکری، اقتصادی، جمعیتی و سیاسی را که جامعه آمریکا را تغییر داده است، بررسی می کند. در دهه های پس از جنگ جهانی دوم
اگرچه پوکی استخوان و درمان آن ساده به نظر می رسد، اما آنها با توهمات غلبه بر بیماری و پیری شکل گرفته اند. این توهمات به نوبه خود در شکل دادن به سیستم مراقبت های بهداشتی ما مؤثر هستند. در حالی که آزمایشهای تراکم استخوان و درمانهای پوکی استخوان در حال حاضر به طور معمول تجویز میشوند، مداخلات دارویی تهاجمی نتایجی را به همراه داشته است که در بهترین حالت غیرقطعی هستند.
تاریخچه شگفت انگیز در استخوان های پیری دانشجویان و دانشمندان تاریخ پزشکی، سیاست های بهداشتی، پیری، غدد درون ریز، ارتوپدی و هر کسی که پوکی استخوان تشخیص داده شده است را به خود جذب می کند.