درمان کانونی یک گزینه امیدوارکننده برای بیماران منتخب مبتلا به سرطان پروستات با خطر کم یا متوسط موضعی است و با هدف قرار دادن ضایعه شاخص و حفظ بافت تا حد ممکن، جایگزینی قانعکننده بین مراقبتهای فعال و درمانهای رادیکال ارائه میکند. چندین مطالعه گروهی قبلاً چندین تکنیک کانونی مانند کرایوتراپی، اولتراسوند متمرکز با شدت بالا، براکی تراپی، درمان فوتودینامیک، لیزر درمانی، الکتروپوراسیون غیرقابل برگشت و روشهای سایبرنایف را بررسی کردهاند که همگی نتایج مثبتی را برای تومورها با دامنه پیگیری منفی نشان دادهاند. از 70 تا 90 درصد تا بیوپسی
این روشهای برداشتن متفاوت تنها منجر به عوارض جانبی جزئی مربوط به عملکرد دستگاه ادراری، کاهش بروز اختلال نعوظ و سمیت محدود رکتوم شد.
در نتیجه، نقطه پایانی اولیه اکنون تغییر کرده است و یک استراتژی جدید برای پیگیری بیمار و شناسایی شکست درمان مورد نیاز است.
این کتاب که توسط کارشناسان بین المللی در این زمینه نوشته شده است، عمدتاً بر فناوری های جدید تمرکز دارد که همه آنها به طور مفصل توضیح داده شده اند. جنبه های فنی درمان کانونی در سرطان پروستات موضعی برای همه اورولوژیست ها و انکولوژیست ها ارزش عملی زیادی دارد.