این کتاب مروری بر گروه جدیدی از سلول های بنیادی پیش ساز ارائه می دهد. منشا آن در ابتدا در بخشهای میکروسکوپی نوری و الکترونی اندامهای جنینی و جنینی انسان کشف شد.
توزیع این سلول ها می تواند منجر به تعداد زیادی سلول های بنیادی نابجا شود. مشاهده این سلول های بنیادی در خارج از رحم ما را به این فرضیه می رساند که وجود یک موج پایه از اجداد سلول های بنیادی را فرض کنیم. این فرآیند زودتر و مستقل از مهاجرت سلول های زاینده انجام می شود. این اولین موج مهاجرت سلول های بنیادی پیش ساز در ابتدا به ناحیه AMG اطراف آئورت می رسد (Aortal-Mesonephric-G onadal). از اینجا، برخی از این سلول های پیش ساز وارد آئورت می شوند، از طریق سیستم عروقی توزیع می شوند و به سلول های بنیادی جنینی (سلول های ذخیره) در بسیاری از بافت های محیطی تبدیل می شوند. بخش دوم سلول های پیش ساز را برای “آفتاب” غده آدرنال تحویل می دهد. در ناحیه انتهایی قشر آدرنال، سلول های پیش ساز تکثیر می شوند و قشر آدرنال را از طریق پورتال کپسول ترک می کنند. سلول های پیش ساز به شبکه سمپاتیک پیش آئورت (“مغز دوم”) می رسند. در داخل گره های شبکه، گروه های اندام مانند جدیدی را تشکیل می دهند، پاراگانگلیا. در فرآیند دوم، سلول های پیش ساز (سلول های کرومافین) وارد دسته های عصبی سمپاتیک می شوند. در اینجا “مهاجرت آکسون” آغاز می شود، که سلول های پیش ساز را به چندین اندام محیطی هدایت می کند. در طی این فرآیند مهاجرت، سلول های بنیادی به وضعیت نهایی خود تبدیل می شوند. در قشر آدرنال، اعصاب آوران سلول های بنیادی را به سمت بصل الکلیوی آدرنال هدایت می کنند. در لوزالمعده، رشته های عصبی آوران سلول های بنیادی را به جزایر هدایت می کنند.
این سلول های بنیادی تازه کشف شده نشان دهنده یک مرحله رشدی خاص است که فقط در انسان یافت می شود.