لوپوس اریتماتوز سیستمیک (S.L.E.)، که معمولاً به عنوان لوپوس شناخته می شود، یک اختلال خودایمنی مزمن است که می تواند تقریباً هر عضوی از بدن را تحت تأثیر قرار دهد. در لوپوس، سیستم ایمنی بدن که معمولاً برای محافظت در برابر مهاجمان خارجی کار می کند، بیش از حد فعال می شود و آنتی بادی هایی ایجاد می کند که به بافت ها و اندام های طبیعی از جمله پوست، مفاصل، کلیه ها، مغز، قلب، ریه ها و خون حمله می کند. لوپوس با دوره هایی از بیماری به نام شعله ور شدن و دوره های بهبودی یا بهبودی مشخص می شود.
از آنجایی که علائم آن میآیند و میروند و مشابه علائم بیماریهای دیگر است، تشخیص لوپوس دشوار است. هیچ آزمایش آزمایشگاهی به تنهایی نمی تواند به طور قطع ثابت کند که یک فرد دارای یک بیماری پیچیده است.
تا به امروز، لوپوس هیچ علت یا درمان شناخته شده ای ندارد. تشخیص زودهنگام و درمان کلیدی برای نتایج بهتر سلامت است و معمولاً می تواند پیشرفت و شدت بیماری را کاهش دهد. داروهای ضد التهابی، ضد مالاریا و استروئیدها (کورتیزون و غیره) اغلب برای درمان لوپوس استفاده می شوند. شیمیدرمانیهای سیتوتوکسیک، مشابه مواردی که برای درمان سرطان استفاده میشود، برای سرکوب سیستم ایمنی در بیماران مبتلا به لوپوس نیز استفاده میشود.
ویرایش جدیدی از این مرجع تثبیت شده و شناخته شده که علم پایه را با علم بالینی ترکیب می کند تا الگوی طب ترجمه ای را ارائه دهد. لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک مرجع مفید برای متخصصان در تشخیص و مدیریت بیماران مبتلا به SLE، ابزاری برای اندازهگیری فعالیتهای بالینی برای توسعه دارویی و تحقیقات اساسی بیماری و یک کار مرجع برای کتابخانههای بیمارستانی است.
- بسیار مصور و تمام رنگی در سراسر
- بخش علوم پایه گسترش یافته است تا به خواننده اجازه دهد تا بر آخرین فناوری های پزشکی مولکولی تمرکز کند. و پیامدهای آنها برای بیان و درمان بیماری
- جنبههای بالینی و داروهای جدید با جزئیات کامل پوشش داده میشود که هم برای پزشکان و هم برای پزشکان بالینی باتجربه علاقهمند به لوپوس در عمل بالینی خود مرجع مفیدی است