از اولین توصیف دقیق بالینی این بیماری در غرب میانه ایالات متحده در سال 1918، تا جداسازی عامل ایجاد کننده، اولین ویروس آنفولانزا، در سال 1930 تا نقش آن در پیدایش بیماری همه گیر خوکی انسان در سال 2009، نقش اساسی در اکولوژی آنفولانزا ایفا کرد. اگرچه مخزن طبیعی اصلی ویروس های آنفولانزای A در نظر گرفته نمی شود، اما خوکی میزبان طیف محدود اما پویا از ویروس ها است. تعدادی از زیرگروه های ویروس آنفولانزای انسانی و پرندگان A، از جمله H1، H2، H3، H4، H5، H7 و H9، از جمعیت های جهانی خوکی جدا شده اند. با این حال، بسیاری از این جدایهها از نظر تعداد محدود بودند و ویروسهای آنفولانزای H1 و H3 تنها برای تشکیل سویههای پایدار در خوکها شناخته شدهاند. از این نظر، ویروسهای آنفلوانزای خوکی (SIV) مشابه همتایان خود در انسان هستند، زیرا ویروسهای H1 و H3 نیز حفظ شدهاند. ماهیت ویروس های H1 و H3 بین دو جمعیت میزبان متفاوت است و همانطور که در این کتاب بحث شد، به دلیل معرفی چندگانه ویروس آنفلوانزای مرغی و انسانی، حتی در جمعیت خوکی در مناطق مختلف جغرافیایی جهان متفاوت است.