در روند طبیعی وقایع، فردی بیمار می شود و می میرد. تاریخ پزشکی مملو از تلاش برای یافتن درمان های جدید و معجزه آسا، کار با طبیعت و علیه طبیعت برای بازگرداندن سلامت و رفاه انسان است. لوندا شیبینگر در این کتاب به بررسی پزشکی و آزمایشات انسانی در اقیانوس اطلس می پردازد و گردش انسان ها، بیماری ها، گیاهان و دانش بین اروپا، آفریقا و قاره آمریکا را بررسی می کند. او توسعه یک مجتمع پزشکی استعماری را از دهه 1760، زمانی که یک فرهنگ تجربی قوی در هند غربی بریتانیا و فرانسه ظهور کرد، تا اوایل قرن نوزدهم، زمانی که بحث ها بر سر ممنوعیت تجارت برده و در نهایت، خود برده داری بالا گرفت، دنبال می کند.
مرگهای گسترده در میان آفریقاییهای برده، کشاورزان اروپایی، سربازان و ملوانان باعث جستجوی فناوریهای درمانی جدید شد. دانش هندی، آفریقایی و اروپایی برای درمان بیماری های ناشی از برخورد مردم در مزارع تازه تاسیس، اغلب ضعیف، رقابت کردند. اما همه دانش ها یکسان خلق نشده اند. شیبینگر با برجسته کردن خشونت و ترس شایع در درگیریهای استعماری، جنبههایی از پزشکی آفریقایی را بررسی میکند که un به آزمایش گذاشته شدهاند، مانند اوبه و vodou. این کتاب تجزیه و تحلیل می کند که چگونه و چرا دانش خاصی ممنوع، تحقیر یا پنهان شده است.