جراحان برجسته در فعالیت های سیاسی شرکت داشتند که در نهایت منجر به جدایی مستعمرات از بریتانیا شد. جراحان اعضای پسران آزادی و سایر گروه هایی بودند که با قوانین تحمیل شده توسط پارلمان بر مستعمرات مخالف بودند.
جراحان نیز مانند سایر گروههای جامعه، در دیدگاه خود نسبت به مخالفت فزاینده با حکومت انگلیسی در ایالات متحده اختلاف نظر داشتند. مستعمرات و تمایل به ایجاد یک کشور مستقل. حتی با وجود نظرات متفاوت در مورد انقلاب، وفاداران و میهن پرستان اغلب قادر به همزیستی و زندگی مسالمت آمیز در یک اجتماع بودند.
جراحی در قرن هجدهم با پیشرفت های چشمگیری روبرو شد. اگرچه بیهوشی هنوز یک قرن در آینده باقی مانده بود، جراحان روش های گسترده ای از جمله لاپاراتومی (باز کردن شکم) برای تومورها، ماستکتومی برای رشد سرطانی، قطع پا در بالا یا زیر زانو و لیتوتومی (برداشتن سنگ مثانه) انجام دادند. . درک روزافزون آناتومی انسان یکی از دلایلی بود که جراحان همچنان مرزهای آنچه را که ممکن میدانستند پیش بردند. بدون بیهوشی، فریاد درد و وحشت بیماران غیرقابل تصور است. بسیاری از بیماران بر اثر شوک روی میز عمل یا خونریزی و عفونت بعد از عمل جان خود را از دست دادند.
داستان هایی در مورد جراحان به عنوان رهبران انقلاب آمریکا و در مورد روش های جراحی قهرمانانه آنها خواندن جالبی است.