از فوریه 2020، همهگیری COVID-19 سیستمهای بهداشتی را در سراسر جهان تحت فشار قرار داده است. اگرچه اقدامات بسیاری از جمله توزیع بودجه اضطراری برای حفظ انتقال خدمات بهداشتی و سرمایه گذاری در توسعه واکسن انجام شد، کنترل بحران بیش از یک سال طول کشید. پیامدها همچنان بر ظرفیت و قابلیتهای سیستمهای سلامت تأثیر میگذارد.
با توجه به همهگیری در حال انجام، این کتاب به بررسی عواملی میپردازد که توانایی سیستمهای بهداشتی را برای مقابله و بازیابی از بحرانها و در نتیجه سطح تابآوری را تعیین میکنند. اصطلاح تابآوری در تحقیقات سیستمهای سلامت شتاب بیشتری به دست آورده است و بسیاری از دانشمندان در تعریف این مفهوم مشارکت دارند. با ارائه یک دستور کار جامع برای تابآوری سیستم سلامت، سیاستگذاران، متخصصان سلامت عمومی، مدیران سلامت، دانشمندان و پزشکان در این کار چارچوبی اساسی برای ارزیابی سطح تابآوری سیستمها و سازمانهای مراقبتهای بهداشتی و تغییرات عملی خاص که باید انجام شوند، پیدا خواهند کرد. برای افزایش و بهبود این سطح از تاب آوری دنبال می شود.
در نهایت، این کار با بررسی موقعیتهای واقعی برای بهبود تابآوری و انعطافپذیری سیستمها و سازمانهای بهداشتی برای رویارویی با هر بحران چشمگیر آینده، مسیرهای عمل مطلوبی را شناسایی میکند.