یک تصور رایج اما اشتباه وجود دارد که همه مداخلات بهداشت روان پیچیده هستند و فقط می توانند توسط کارکنان بسیار متخصص انجام شوند. تحقیقات در سال های اخیر امکان سنجی ارائه مداخلات دارویی و روانی اجتماعی در محیط های مراقبت های بهداشتی غیرتخصصی را نشان داده است. راهنمای مدل حاضر بر اساس بررسی تمام علوم موجود در این زمینه است و مداخلات توصیه شده را برای استفاده در کشورهای با درآمد کم و متوسط ارائه می کند. راهنمای مداخله شامل راهنمایی در مورد مداخلات مبتنی بر شواهد برای شناسایی و مدیریت تعدادی از شرایط اولویت است. شرایط اولویت شامل افسردگی، روان پریشی، اختلالات دوقطبی، صرع، اختلالات رشدی و رفتاری در کودکان و نوجوانان، زوال عقل، اختلالات مصرف الکل، اختلالات مصرف مواد، آسیب به خود/خودکشی و سایر شکایات عاطفی یا پزشکی غیرقابل توضیح است. این شرایط اولویت دار به این دلیل انتخاب شدند که بار بالایی از نظر مرگ، بیماری یا ناتوانی دارند، هزینه های اقتصادی بالایی دارند و با نقض حقوق بشر همراه هستند.
راهنمای مداخله برای استفاده در تنظیمات مراقبت های بهداشتی غیر تخصصی طراحی شده است. این راهنما برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی که در تسهیلات ردیف یک و ردیف 2 کار می کنند در نظر گرفته شده است. این ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است در یک مرکز بهداشتی یا به عنوان بخشی از تیم بالینی در یک بیمارستان یا کلینیک منطقه کار کنند. آنها شامل پزشکان عمومی، پزشک خانواده، پرستاران و افسران بالینی هستند. ارائه دهندگان خدمات بهداشتی غیرمتخصص ممکن است با اصلاحات لازم از راهنمای مداخله استفاده کنند. امکانات سطح 1 شامل مراکز مراقبت های بهداشتی است که به عنوان اولین نقطه تماس با متخصص بهداشت عمل می کنند و مراقبت های پزشکی و پرستاری سرپایی را ارائه می دهند. خدمات توسط پزشکان عمومی یا پزشکان، دندانپزشکان، مدیران بالینی، پرستاران جامعه، داروسازان، و ماماها و غیره ارائه می شود. امکانات سطح دوم شامل بیمارستانی در اولین سطح ارجاع است که مسئول یک منطقه جغرافیایی یا منطقه تعریف شده است که دارای جمعیت مشخصی است و توسط یک سازمان سیاسی مدیریتی مانند یک تیم مدیریت بهداشت منطقه اداره می شود. پزشک منطقه یا متخصص سلامت روان از تیم مراقبت اولیه برای راهنمایی و ارجاع پشتیبانی می کند.
راهنمای مداخله برای تسهیل مداخلات افراد غیرحرفه ای پرمشغله در کشورهای با درآمد کم و متوسط مختصر است. این به طور مفصل آنچه را که باید انجام شود توصیف می کند و بر اهمیت آموزش ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی غیرمتخصص برای استفاده از راهنمای مداخله mhGAP برای ارزیابی و مدیریت افراد مبتلا به اختلالات روانی، عصبی و مصرف مواد تاکید می کند.