سندرم های موج J امروزه یکی از داغ ترین موضوعات در قلب و عروق است. آریتمی های مرتبط با الگوی BrS یا رپلاریزاسیون اولیه (ER) در لیدهای ECG جانبی تحتانی یا تحتانی، از نظر مکانیکی به تشدید امواج جریان خارجی گذرا (ITO) مرتبط است. اگرچه سندرم BrS و ER (ERS) با توجه به اندازه و محل اولیه امواج J غیر طبیعی متفاوت است، تصور می شود که آنها طیف پیوسته ای از بیان فنوتیپی به نام سندرم های موج J را نشان می دهند. ERS به سه زیر گروه با شدیدترین نوع تقسیم می شود. نوع 3، الگوی ER سراسری را در بخیه های اولیه تحتانی، جانبی و راست ارائه می دهد. BrS با جهش در 19 ژن مختلف همراه است، در حالی که ERS با جهش در 7 ژن مختلف مرتبط است.
سردرگمی زیادی در مورد چگونگی تشخیص و درمان صحیح سندرم های موج J و همچنین در مورد مکانیسم های اساسی وجود دارد. نشان دادن موفقیت آمیز ابلیشن اپیکاردی BrS گزینه های درمانی جدیدی را برای مدیریت این سندرم باز کرده است که در حال حاضر جایگزین های درمانی برای آن بسیار محدود است، به ویژه در مورد طوفان های الکتریکی ناشی از VT/VF مکرر غیرقابل کنترل. این الگوی قطبش مجدد در اوایل 2-5٪ از جمعیت ایالات متحده مشاهده می شود. در حالی که واضح است که اکثریت قریب به اتفاق افرادی که الگوی ER را نشان می دهند در معرض خطر مرگ ناگهانی قلبی نیستند، چالش پیش رو شناسایی افرادی است که واقعاً در معرض خطر هستند و طراحی درمان های ایمن و مؤثر.