دانش ما در مورد بیولوژی شگفتانگیز ایمنی در سلامت یا بیماری مزمن، به ویژه برای علم سرطان، جزئی، کثیف و گیجکننده است. عدم پیشرفت در درمان اکثر بیماریهای مزمن یا سرطان در درجه اول به این دلیل است که دانشمندان روی مولکولها/سلولها یا موضوعات جدا شدهای کار میکنند که توسط تصمیمگیرندگان در سازمانهای پزشکی/سرطانی حمایت مالی و ترویج میشوند. اگرچه بیش از 25 میلیون مقاله در مورد موضوعات مرتبط با سرطان وجود دارد، بیولوژی و درمان سرطان هنوز معماهایی هستند که باید حل شوند. پس از یک قرن تحقیق درباره سرطان، میزان شکست برای درمان تومور جامد 90٪ است (+/- 5). دیدگاه های تقلیل گرای کنونی در مورد علم سرطان غیرمسئولانه، تمایلات خاموش و ایجاد هرج و مرج هستند. نتایج آن از دست دادن میلیون ها جان گرانبها و تخلیه اقتصادی جامعه است. اطلاعات بسیار کمی در مورد رویدادهای اولیه ای که ایمنی مؤثر را بر هم می زند و عملکرد آن نظارت و متوقف کردن رشد سلول های سرطانی یا دفاع در برابر سایر عوامل خطرناک خارجی یا داخلی است که بقای بدن را تهدید می کند، شناخته شده است.
نویسنده نیاز اساسی به درک سیستماتیک از اینکه چگونه اختلالات ایمنی و فرآیند پیری بر ایمنی موثر تأثیر میگذارد را نشان میدهد. انتظار میرود که نتایج مطالعات ساختاریافته پیشنهادی، منطقی برای استراتژیهای مقرونبهصرفه برای تقویت ایمنی نسبت به جمعیت سالمتر ارائه کند. ما از سیاست گذاران و نهادهای پزشکی/بنیاد سرطان می خواهیم که به عقل سلیمی که اجداد ما برای خدمت به مردم استفاده می کردند بازگردند.