این کتاب موارد بالینی معمولی را به منظور روشن کردن موضوعات کلیدی مربوط به قرار دادن استنت انتخابی یا اورژانسی و استفاده از داروهای ضد انعقاد خوراکی (OAC) در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بررسی میکند. موضوعات مورد بررسی عبارتند از درمان بهینه ضد انعقاد اطراف زخم (OAC بدون وقفه در مقابل OAC متناوب، استفاده داخل دورال از مهارکنندههای هپارین و گلیکوپروتئین IIb/IIIa و غیره) و مناسبترین نوع استنت (فلز برهنه در مقابل فیلتر دارویی در مقابل «از نظر بیولوژیکی» فعال)، رژیم (به عنوان مثال، درمان سه گانه OAC، آسپرین، و کلوپیدوگرل در مقابل ترکیبی از OAC و یک عامل ضد پلاکتی)، و مناسب ترین مدت درمان ضد انعقاد تجویز شده در هنگام ترخیص (1 در مقابل 6-12 ماه) .
توصیههای مدیریت مبتنی بر مورد دارای ارزش عملی گستردهای در زمینه مراقبتهای بهداشتی فعلی خواهند بود، جایی که مداخله عروق کرونر از راه پوست حتی برای بیماران مبتلا به بیماریهای مرتبط مرتبط، مانند مواردی که OAC طولانیمدت را تضمین میکنند، در دسترس است. نشانه OAC بسیار گسترده تر از گذشته است. این کتاب مورد توجه ویژه متخصصان قلب و عروق بالینی و مداخله ای، متخصصان داخلی، هماتولوژیست ها و پزشکان خانواده خواهد بود و همچنین مورد توجه متخصصان قلب، داخلی، دستیاران و همکاران خواهد بود.