در بریتانیا هر ساعت به دو نفر گفته می شود که به بیماری پارکینسون مبتلا هستند. برای کیت سویندلهرست، تشخیص یک نقطه عطف بود: او از تعریف وضعیت خود امتناع کرد، در عوض مسیر کاملا متفاوتی را انتخاب کرد.
این داستان یک سال فوق العاده است. با یک درس رقص شروع می شود، اما به کاوش در خود رقص، تاریخچه، موسیقی و پتانسیل درمانی شگفت انگیز آن تبدیل می شود.
این سالی است که کیت “اثر تانگو” را بررسی و مستند کرد – مزایای عاطفی و اجتماعی رقصیدن بر علائم بیماری پارکینسون. گزارش شخصی او منعکس کننده چیزی است که علم در مورد تأثیر قدرتمند و دگرگون کننده تانگو آرژانتینی به ما می گوید.
اثر تانگو درک ما از زندگی با یک بیماری مزمن را به چالش می کشد. وضعیت. مهمتر از همه، نگاهی صادقانه به سمت تاریکتر بیماری و جشن گرفتن لحظات شادی، پیوند، پذیرش و رهایی است.