موریس اوکانر دروری یکی از اولین شاگردان ویتگنشتاین پس از بازگشت وی به کمبریج در سال 1929 بود. سیر بعدی زندگی و اندیشه دروری بسیار تحت تأثیر مربی او بود، از تصمیم او برای تبدیل شدن به یک پزشک تا کار بعدی او در روانپزشکی. .
گزیدههای نوشتههای موریس اوکانر دروری بهترین سخنرانیها، سخنرانیها و نامههای او دربارهی فلسفه، دین و پزشکی را گردآوری میکند. مرکز این مجموعه خطر کلمات است، متنی در سال 1973 که ری مونک آن را “اصیل ترین کتاب ویتگنشتاینی که تاکنون توسط شاگردان ویتگنشتاین منتشر شده است” نامیده است. دروری از طریق یادداشتهایی درباره مکالمات با ویتگنشتاین، نامههایی به دانشجوی فلسفه و مکاتبات نزدیک به 30 سال با راش ریز، به آنچه از ویتگنشتاین آموخته، شکل میدهد. او در مورد روشهای فلسفه، سایمون ویل، یا قدرت هیپنوتیزم بحث میکند، او گشتوگذارهای جذابی درباره تأثیر اندیشه ویتگنشتاین بر فلسفه و عمل پزشکی و روانپزشکی انجام میدهد.
با مقدمه ای که بیوگرافی جدیدی از دروری ارائه می دهد و رابطه بین او و ویتگنشتاین را تحلیل می کند، نوشته های برگزیده موریس اوکانر دروری منابع آرشیوی منتشر نشده قبلی را ارائه می دهد. هر قطعه که زیبا نوشته شده و با دقت انتخاب شده است، تأثیر آموزه های ویتگنشتاین را نشان می دهد و دوستی و بازتاب یکی از مهم ترین فیلسوفان قرن بیستم را روشن می کند.