توسعه، برنامهریزی و مشارکتهای اجتماعی به اصطلاحات مهمی در ارتقای سلامت تبدیل شدهاند، اما تا به امروز، بحث و جدل پیرامون این مفاهیم بیشتر در علم برنامهریزی مورد بحث قرار گرفته است تا در ادبیات بهداشت عمومی. روهر آمدام از نظریهها و شواهد تجربی جدید از برنامهریزی محلی، منطقهای و بینالمللی و بهداشت عمومی استفاده میکند تا پارادایم جدیدی برای ارتقای سلامت ایجاد کند: برنامهریزی توانمندسازی.
بسیاری از برنامهریزیهای ارتقای سلامت بر رویکردهای از بالا به پایین متمرکز شدهاند، و در حالی که تلاشهایی برای مشارکت انجام میشود، اغلب بدون درک روشنی از نحوه تطبیق توانمندسازی جامعه در برنامههای ارتقای سلامت است. مفهوم نوآورانه AMdam رویکردی از بالا به پایین و پایین به بالا را ترکیب می کند تا افراد را قادر سازد تا مسئولیت بیشتری در قبال سلامت خود بر عهده بگیرند و ظرفیت های فردی و جمعی را ایجاد کنند.
برنامه ریزی در کار ارتقای سلامت
برای تمامی دانشجویان و محققین در زمینه ارتقاء سلامت، برنامه ریزی و توسعه سلامت مناسب است، در حالی که نمونه های کاربردی فراوان آن، آن را ارزشمند می سازد. منبعی برای سیاستگذاران و پزشکان شاغل در زمینه بهداشت عمومی.