این کتاب در نظر گرفته شده است تا به عنوان یک منبع مرجع معتبر برای مخاطبان گسترده ای درگیر در تحقیق، آموزش، یادگیری و عملکرد نانوتکنولوژی در ایمونوتراپی باشد. ترکیب نانوتکنولوژی و ایمونوتراپی به عنوان یک روش درمانی امیدوارکننده شناخته شده است. به طور خاص، استفاده از نانوذرات در ایمونوتراپی به دلیل اثربخشی و ویژگی منحصر به فرد آنها برای درمان سرطان توجه روزافزونی را به خود جلب کرده است. انواع نانوذرات، مانند نانوسیستمهای پلیمری و لیپیدی، نانولولههای کربنی و نانوذرات طلا، نانوپلتفرمهای مهمی را برای رویکردهای ایمونوتراپی فراهم کردهاند. نشان داده شده است که آنها انتقال و کارآیی عوامل ایمنی درمانی مانند واکسن ها یا ادجوانت ها را بهبود می بخشند.
گرما درمانی با واسطه نانوذرات، کارایی ریشهکن کردن دقیق سلولهای تومور، حساسسازی پرتوی مناطق هیپوکسیک، افزایش دارورسانی و فعالسازی عوامل حساس به حرارت و تقویت سیستم ایمنی را نشان داده است. نانوذرات پلاسمونیک نوع خاصی از نانوذرات فلزی هستند که به دلیل بهبود خواص نوری و الکترومغناطیسی و توانایی برترشان در تبدیل انرژی فوتون به گرما برای درمان انتخابی فتوترمال در مقیاس نانو مورد توجه قابل توجهی قرار گرفتهاند. اندازه نانوذرات همچنین می تواند کنترل شود تا به دلیل افزایش نفوذپذیری و اثر ماندگاری عروق تومور، ترجیحاً در تومورها تجمع کنند. نانوسیستمهای مختلف مانند نانوذرات طلا نیز سیستم ایمنی را تحریک میکنند.
ایمونوتراپیها میتوانند از ترکیب با درمانهای فتوترمال هدفمند با واسطه نانوذرات به طور هم افزایی سود ببرند، بهویژه زمانی که هایپرترمی در اطراف مهارکنندههای ایمون بازرسی در بستر تومور با فرسایش میکروترمال سلولهای تومور ترکیب شود. مهمتر از همه، چنین رویکردی می تواند حافظه ایمونولوژیکی بلندمدت را القا کند که می تواند مدت طولانی پس از درمان تومورهای اولیه، مانند «واکسن ضد سرطان»، در برابر عود تومور محافظت کند. ایمونوتراپی با واسطه نانوذرات می تواند به یک الگوی درمانی کاملاً جدید منجر شود که رویکردهای برش جراحی مرسوم را برای بسیاری از سرطان ها و متاستازها به چالش می کشد.