کشف خواص عملکردی عناصر ساختاری در مغز یکی از اهداف اولیه تحقیقات علوم اعصاب است. این کار در نئوکورتکس، جایی که نواحی قشر مغز به صورت میکروسکوپی در مغزهای پس از مرگ تعریف میشوند، اما از نظر عملکردی در مغزهای زنده با استفاده از تکنیکهای الکتروفیزیولوژیک یا تصویربرداری عصبی، مشخص میشوند – و مناطق قشر از نظر ویژگیهای توپوگرافی در هر مغز متفاوت هستند. توانایی ترسیم ساختار و عملکرد خوب در همان مغزهای غیرتهاجمی در داخل بدن، نشان دهنده یک جهش بزرگ به جلو است. در سالهای اخیر، تکنیکهای MRI میدان بالا با وضوح فضایی کمتر از 0.5 میلیمتر با تشخیص تفاوتهای ساختاری در نئوکورتکس انسان، فراتر از Stria of Gennari، راه را برای این امر هموار کردهاند. این زمینه را برای یک نقشه دقیق مغز در داخل بدن فراهم می کند، با پتانسیل عظیمی برای ایجاد ارتباط مستقیم بین ساختار ظریف و عملکرد در مغز انسان زنده.
این کتاب با نقشه پس از مرگ برادمن که در اوایل قرن بیستم منتشر شد شروع می شود، به نقشه های ساختاری میکروسکوپی تقریباً فراموش شده فون اکونومو، کوسیناس و مکتب فوگت-وگت می پردازد و به رویکردهای اخیر نور می پردازد. با هدف نقشه برداری غیر تهاجمی نواحی قشر مغز در مغز انسان زنده، و به مفهوم “نقشه برداری برادمن در داخل بدن” با استفاده از MRI میدان بالا، که در اوایل دهه 2000 معرفی شد، به اوج خود می رسد.