توموگرافی کامپیوتری مولتی دتکتور (MDCT) به یک تکنیک تصویربرداری ضروری برای مطالعه بسیاری از مناطق تشریحی در موقعیتهای بالینی مختلف تبدیل شده است که ارزیابی سریع، قابل اعتماد و دقیقی از اندامهای مختلف از جمله پارانشیم، احشاء توخالی، عروق و ساختارهای استخوانی ارائه میدهد. همچنین این امکان را برای رادیولوژیست ها فراهم کرده است تا مناطقی را که در دهه گذشته با تصویربرداری سی تی نادیده گرفته شده اند، به ویژه عروق کرونر و روده بزرگ، بررسی کنند و آزمایش های تشخیصی تهاجمی (مانند آنژیوگرافی کاتتر) را به مواردی که در آن روش های مداخله ای انجام می شود، محدود کنند. مورد نیاز است.
کیفیت معاینه و در نتیجه دقت تشخیصی MDCT نتایج یک روش مطالعه بهبود یافته است، که با این حال باید با شرایط بالینی خاص بیمار، با در نظر گرفتن قرار گرفتن در معرض اشعه، سازگار شود. یکی دیگر از پارامترهای کلیدی در بهینه سازی MDCT، پروتکل تزریق داخل وریدی ماده حاجب ید است. در این مطالعات، متغیرهای متعددی باید در نظر گرفته شود، برخی از آنها توسط اپراتور قابل تنظیم هستند و برخی دیگر به بیمار وابسته هستند، بر اساس اهداف به حداکثر رساندن تقویت کننده های شریانی و وریدی در حالی که دوز ید تزریقی به حداقل می رسد، صرفه جویی در هزینه و افزایش ایمنی بیمار است.
این جلد با ارائه موارد مربوط به نواحی مختلف آناتومیک و نشانههای بالینی مختلف، از جمله تصویربرداری اورژانسی و تصویربرداری عصبی، در پی آن است که راهنمای پروتکلهای اصلی مطالعه را در اختیار رادیولوژیست عمومی و آموزشدیده قرار دهد. بهبود کیفیت معاینه و در نتیجه تسهیل فرآیند تشخیصی.