نشان داده شده است که سد مادر-جنین که توسط سینسیتیوتروفوبلاست نشان داده شده است از رتروویروس های درون زا با تنظیم ژنتیکی تشکیل شده است. با این حال، این سد دارای خاصیت شکل پذیری است و می تواند توسط نانوذرات با کلاس های اندازه های مختلف، متابولیت ها و مواد سمی از طریق سیستم های آنزیمی انتقال یک طرفه یا دو طرفه، مکانیسم های انتقال بین سلولی، آنتی بادی های مادر و کمپلکس های ایمنی از جمله کمپلکس های آنتی بادی نفوذ کند. آبشارهای گیرنده ضد ویروسی.
میکروکایمرا با سلول های مادری به ارگانیسم جنینی و با سلول های بنیادی جنینی به ارگانیسم مادری نفوذ می کند. ویروسهای فشرده کروموزومی (ویروس هرپس انسانی 6، پاروویروس) که به طور پنهان با HSV و سلولهای نئوپلاستیک آلوده میشوند، میتوانند در بین سلولهای میکروکایمریک وجود داشته باشند که میتوانند در ارگانیسمهای گیرنده به تدریج در حال کاهش برای چندین دهه زندگی کنند.
برهمکنشهای معمولی سلول B اجازه تعمیم آزمایشهای تک آنتی ژن را میدهد و امکان یادگیری بین نسلی سیستم ایمنی نوپا را فراهم میکند. عملکرد دوم توسط آنتی بادی های مادر هدایت می شود که بخش اعظم دانش ایمنی مادر از دنیای بیرونی آنتی ژن ها را تشکیل می دهند. بنابراین، آنتی بادی های مادر به عنوان پیام رسان در طول نسل ها عمل می کنند.