انجام هر گونه آزمایش تشخیصی در پزشکی همیشه این بوده است که با کمترین زحمت، مواجهه و ناراحتی و در عین حال با کمترین احتمال خطا، وضعیت بیمار را به درستی تشخیص دهیم.
امکان آزمایش قبلی مفید است، اما اغلب نادرست است و به طور موثر پروفایل خطر بیمار را بیش از حد برآورد می کند. در یک هدف پیشگیرانه گسترده تر، مراحل بیماری، شروع، پیشرفت و عوارض باید در نظر گرفته شود. ارزش اخباری منفی که بسیار مهم است، به نوبه خود محدودیت های اصلی خود را در شناسایی بیمار سالم دارد، یعنی فردی که به هیچ گروهی از بیماران که از نظر پیشگیری در آن عمل می کنیم، تعلق ندارد.
در سندرم های کرونری، هدف در عوض ارزیابی بیماری عروق کرونر قلب، از انواع خفیف تا گسترده تر و قابل توجه تر است. برای این منظور لازم است از پارامترهایی استفاده شود که جنبه های مختلف و مکمل را بررسی می کند: تنگی، ایسکمی، تشکیل پلاک آترواسکلروتیک، فرآیندهای متابولیکی به ویژه حیات و آپوپتوز و وجود فرآیندهای التهابی.
امکان “پیوستن” به معاینات که جنبههای مختلف را بررسی میکنند، به لطف تصویربرداری ترکیبی از قبل وجود دارد، به بیمار این امکان را میدهد که نه تنها از نقطهنظر تشخیصی، بلکه با یک درمان پیشآگهی و شخصی به طور فزایندهای متمایز شود. انتخاب