در زمانهای مختلف و در بیشتر نقاط جهان، اپیدمیهای گاو، نظم اجتماعی را به چالش کشیده و مداخلات دولت را برانگیخته است، که گاه دامداران با آن مخالفت کردهاند. تشدید کشاورزی محیطها را تغییر داده است و پیامدهای آن برای سلامت انسان و حیوانات به دنبال دارد. اما در دو قرن گذشته نیز تغییرات عمده ای در نحوه درک جوامع از بیماری و تلاش برای کنترل آن مشاهده شده است. ظهور نظریههای میکروب و کشف واکسنها علیه بیماریهای خاص، دور زدن ابزارهای خام کشتار حیوانات و قرنطینههای محدودکننده گذشته را ممکن کرد. با این حال، این روشهای قدیمی برای استراتژیهای کنترل و پیشگیری مهم باقی ماندهاند، همانطور که در طول شیوع اخیر بیماری تب برفکی در بریتانیا در سال 2001 نشان داده شد.
از اواخر قرن نوزدهم، پیشرفت در تکنیکهای دامپزشکی دانشمندان دامپزشکی را باز کرده است. یک موقعیت حرفه ای جدید و به آنها اجازه داد تا نفوذ سیاسی بیشتری را اعمال کنند. در مستعمرات اروپایی و ژاپنی، حمایت دولتی از علم بیوپزشکی دامپزشکی اغلب منجر به سیاستهای اجباری برای مدیریت اقتصاد دامی مردمان مستعمره میشود. در اروپای غربی و آمریکای شمالی، واکنشهای عمومی به مداخلات دامپزشکی اغلب غیر مشتاقانه بوده و نشان دهنده بیاعتمادی اساسی نسبت به مداخلات خارجی و مقررات دولتی است. سیاست، اقتصاد و علم این مقالات را در مورد تاریخچه بیماری های دامی و گسترش دامپزشکی اطلاع می دهند.