بررسی یک و نیم دهه مجادله سیاسی، بحث های اخلاقی، و پیشرفت های علمی در تحقیقات سلول های بنیادی.
پس از یک دهه و نیم، تحقیقات سلول های پرتوان انسانی عادی شده است. ممکن است هیچ اتفاق نظری در مورد وضعیت جنین وجود نداشته باشد – فقط موافقت ضمنی برای مخالفت – اما بحث در حال حاضر در زمینه ای انجام می شود که تحقیقات سلول های بنیادی انسانی و فناوری های مرتبط از قبل وجود دارد. در این کتاب، چاریس تامپسون مناقشات در حال تحول در مورد تحقیقات سلول های بنیادی پرتوان انسانی در ایالات متحده را بررسی می کند و رویکرد اخلاقی جدیدی را برای “علم خوب” پیشنهاد می کند. تامپسون تحولات سیاسی، اخلاقی و علمی را دنبال میکند که بر اساس علاقه به تهیه سلولها و خطوط سلولی پرتوان، دستورات رویهها و شیوههای فراگیر هماهنگکننده زیستی، به چارچوبی «اولیه» برای نوآوری توصیف میکند.
تامپسون چیزی را توصیف می کند که او آن را “رقص رقص اخلاقی” می نامد که به تحقیقات اجازه داده است در حالی که بحث ادامه دارد ادامه یابد. تشدید نگرانی های اخلاقی منجر به اکتشافات مهمی شده است زیرا دانشمندان سعی کرده اند موانع اخلاقی را “اختراع” کنند. برخی از نگرانی های اخلاقی بسیار آشکار بود. اما رفع برخی دیگر در چارچوب پیگرد قانونی رایج که به دولت اجازه میدهد تحقیقات سلولهای بنیادی را علیرغم اختلاف نظرها انجام دهد، دشوار بوده است. تامپسون بحث را گسترش می دهد تا موضوعات مرتبطی مانند تحقیقات حیوانی و انسانی و نوع دوستی را در بر گیرد. با نگاهی به پانزده سال مناقشه و کشف مرتبط با سلول های بنیادی، تامپسون استدلال می کند که علم خوب و اخلاق خوب در زیست پزشکی معاصر به جای متناقض، متقابلاً تقویت می شوند.