این کتاب نشان می دهد که ایمنی مواد غذایی یک رشته علمی و بین رشته ای است
که به طور خاص برای جلوگیری از بیماری های ناشی از غذا برای مصرف کنندگان طراحی شده است. به طور کلی فرض بر این است که
برای افراد غیرحرفه ای و حرفه ای به طور یکسان بدیهی تلقی می شود و اکثر
کشورهای توسعه یافته، با استانداردهای پیچیده و پیچیده خود، به طور رسمی عمل می کنند
> و بازرسی ها، برخلاف کشورهای و مناطق کمتر توسعه یافته در جهان، همیشه قادر به ارائه غذا و نوشیدنی ایمن
برای مصرف کنندگان هستند.
واضح است که داده های موجود در مورد عوارض و مرگ و میر در مناطق مختلف
جهان تایید می کند که در کشورهای در حال توسعه، شیوع و بروز بیشتر است
بیماری های ناشی از غذا بسیار بزرگتر هستند. با این حال، عوامل دیگری نیز وجود دارد که باید در این تصویر کلی
در نظر گرفته شود: اول از همه، به نظر می رسد یکی از موضوعات اصلی در توسعه
کشورها، در دسترس بودن آب آشامیدنی سالم، عنصری ضروری برای هر
استراتژی ایمنی مواد غذایی. ثانیاً، در دسترس بودن امکانات مراقبتهای بهداشتی، مراقبان و
داروها در نقاط مختلف جهان، پیامدهای بیماریهای ناشی از غذا را در کشورهای کمتر توسعهیافته مهمتر و تهدیدکنندهتر میکند. بیشتر
کشورهای توسعه یافته.
بنابراین سادهسازی نژادی است که بگوییم
حاشیه بهبود ایمنی مواد غذایی فقط با سطح
نسبت مستقیم دارد. توسعه اجتماعی یا به سطح پیچیدگی برای هر استاندارد ملی خاص
یا استاندارد بین المللی. علاوه بر استانداردها و مقررات، انسان ها در مجموع استراتژی های مختلفی را برای تأمین و تضمین ایمنی غذا و آب مطابق با پیشینه فرهنگی و تاریخی خود توسعه داده و تطبیق داده اند. هدف ما این است که با توجه به
واقعیت های مختلف اجتماعی-اقتصادی، میراث قومی-اجتماعی، این استراتژی ها را در یک رویکرد فنی و بین فرهنگی مورد بحث و مقایسه قرار دهیم.