این کتاب بر آخرین پیشرفتهای شیمیدرمانی برای لوسمی و بیماریهای مرتبط با آن، از جمله مطالعات امیدوارکنندهای که هنوز در حال انجام است، تمرکز دارد. اثربخشی درمان لوسمی میلوئیدی مزمن و لوسمی میلوئیدی حاد در سالهای اخیر بسیار بهبود یافته است. این بهبود با توسعه عوامل هدفگیری مولکولی مانند مهارکنندههای تیروزین کیناز bcr-abl و رتینوئیک اسید کاملاً تبدیلشده ممکن شد. آنتی بادی برای هدف منحصر به فرد گیرنده کموکین 4 برای لوسمی/لنفوم سلول T بزرگسالان، یا مهارکنندههای FLT3 (مهارکنندههای سیگنالدهنده) برای سایر لوسمیها استفاده شده است. همچنین، عوامل شیمی درمانی از جمله آنالوگ های ضد متابولیک مانند کلوفارابین و آزاسیتیدین (تنظیم کننده ژنتیکی) به تدریج توسعه یافته اند. در همین حال، مفهوم جدیدی از درمان با هدف قرار دادن سلول های بنیادی لوسمی ایجاد شد. مشارکت کنندگان در مورد نتایج مورد انتظار مطالعات اولیه و پیش بالینی و احتمالات بالینی بر اساس اثرات سلول های بنیادی لوسمی بحث می کنند.
این کار درک جامعی از روش درمانی مدرن برای لوسمی را تسهیل می کند. بنابراین این حجم نه تنها برای هماتولوژیست ها، بلکه انکولوژیست ها و تمام پزشکان سرطان خون و فارماکولوژیست هایی که در توسعه عوامل درمانی برای سرطان خون دخیل هستند بسیار سودمند خواهد بود.