ریچارد تواین، جامعه شناس، در کتاب خود “حیوانات به عنوان بیوتکنولوژی”، موضوع روابط انسان و حیوان را در مرکز بحث های پایداری و تغییرات آب و هوایی قرار می دهد. این کتاب با ظهور دو گرایش متضاد در رویکرد ما به حیوانات غیرانسانی شکل گرفته است: انتقال بیوتکنولوژیک در علوم دامی، که هدف آن افزایش کارایی و سودآوری تولید گوشت و لبنیات است. و حوزه نوظهور مطالعات حیاتی حیوانی – بیشتر در علوم انسانی و اجتماعی – که ماهیت روابط ما با حیوانات دیگر را زیر سوال می برد.
بخش اول کتاب بر اخلاق تمرکز دارد و به بررسی انتقادی پارادایم های رایج اخلاق زیستی و روابط قدرت بین انسان ها و غیرانسان ها می پردازد. بخش دوم به بیوتکنولوژی جانوری و اقتصاد سیاسی می پردازد و به بررسی تجاری سازی و مقررات می پردازد. بخش آخر کتاب بر بحث های پایداری و محدودیت ها و بررسی چشم اندازهای اخلاق حیوانات در صورتی که بیوتکنولوژی بخشی از پارادایم اصلی کشاورزی شود، تمرکز دارد. تواین با بررسی اینکه آیا درخواستهای فزاینده برای کاهش مصرف گوشت/فرآوردههای لبنی در مواجهه با تهدیدات تغییرات آب و هوایی در واقع با درک بشر از پایداری همدست است یا خیر، نتیجهگیری میکند و اینکه آنچه لازم است بازجویی اخلاقی و سیاسی اساسیتر است. روابط و تفاوت ها بین انسان، حیوان و طبیعت